Denken, denken, denken en nog eens denken, een mooi goedje toch?
Dingen kunnen ons bezig houden, zeker als het met je eigen gevoel te maken heeft.
De momenten van rust geven je de ruimte om er eens (goed) over na te denken.
Verdriet zit in je lijf, het heeft iets geknakt en ergens soms ook gekrenkt.
Een bepaalde energie die blijft hangen totdat je er iets aan doet.
De vragen die bij je opkomen: waarom nu, waarom ik, waarom zij/hij, waarom deze pijn en (on)verwacht.
Gedachten die als een soort "negatieve" energie bij je blijven.
Een gesproken antwoord in welke vorm dan ook, waarbij geen respect of sympathie aanwezig is.
Het zal je bezig houden, totdat je er actie op onderneemt.
Waarom dan "nooit" meer.
Omdat het pijn veroorzaakt, dat het onverwacht was of eigenlijk pijnlijk omdat je het diep in je hart misschien kon verwachten.
Het woord kwetsen weegt zwaar, is ook heavy zonder enig respect.
Een gedachte om nog eens te overwegen, waarom, ja waarom?
Wilde deze persoon je raken om iets van zichzelf goed te maken.
De mensen die er echt toe doen, kwetsen niet.
Zij zijn het die met alle "empathie" jou het antwoord geven,
dat binnenkomt als een goede "feedback".
Laat dan nooit meer...nooit meer zijn